Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα. Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Μαζί, αγόρασε και ένα πακέτο μπισκότα.
Κάθισε σε μια πολυθρόνα στην αίθουσα VIP του αερολιμένα για να διαβάσει με ησυχία, βάζοντας τα μπισκότα δίπλα της. Στο διπλανό κάθισμα, κάθεται ένας άνδρας που διαβάζει το περιοδικό του.
Παίρνοντας η κυρία το πρώτο της μπισκότο, παρατηρεί ότι και ο άνδρας πήρε κι αυτός ένα.
Αισθάνθηκε ενοχλημένη αλλά δεν είπε τίποτα. Σκέφτηκε:
«Τι νεύρα έχω! Εάν ήμουν σε κατάλληλη διάθεση θα τον χτυπούσα που τόλμησε!»
Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε στη συνέχεια, ο άνδρας έπαιρνε κι αυτός άλλο ένα. Αυτό την εξαγρίωνε αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή.
Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφτηκε: «Για να δούμε τι θα κάνει αυτός ο καταχραστής τώρα;»
Τότε ο άνδρας παίρνει το τελευταίο μπισκότο και το κόβει στη μέση, δίνοντας της το ένα μισό.
«Ααα! Αυτό ήταν πάρα πολύ!» σκέφτηκε εξαγριωμένη και μονομιάς σηκώθηκε και όρμησε στην αίθουσα επιβίβασης.
Όταν κάθισε στο κάθισμά της μέσα στο αεροπλάνο, ψάχνοντας την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της, διαπίστωσε πως –προς μεγάλη της έκπληξη– το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο και κλειστό!
Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη! Συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος... Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της δεν τα είχε βγάλει ποτέ από την τσάντα της. Κι όμως, εκείνος ο άνδρας είχε μοιραστεί τα δικά του μπισκότα μαζί της, χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας.
Εκείνη πάλι, ήταν τόσο θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της μαζί του.
Όμως πλέον, δεν υπήρχε καμία πιθανότητα ούτε να εξηγήσει, ούτε να ζητήσει συγγνώμη.
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας αυτής, είναι πως υπάρχουν 4 πράγματα που δεν μπορείτε να ανακτήσετε:
Την πέτρα, αφού ριχθεί.
Τη λέξη, αφού ειπωθεί.
Την ευκαιρία, αφού χαθεί.
Τον χρόνο, αφού περάσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου