Το παραμύθι της γιαγιάς ..."Οι δώδεκα μήνες"

Μία φορά και έναν καιρό, μια γερόντισσα πήγαινε στο δάσος να μαζέψει ξύλα. Καθώς ήταν μέσα στο δάσος και μάζευε ξύλα, εμφανίστηκε ένα παλικάρι που της είπε:

-Γιαγιά έλα στο σπίτι μου  που μένω με τα έντεκα αδέρφια μου, να σου δώσουμε εμείς ξύλα.

-Εντάξει, είπε η γιαγιά.

Τα δώδεκα αυτά αδέρφια ήταν οι δώδεκα μήνες του χρόνου.

Μόλις φτάσανε στο σπίτι άρχισαν οι ερωτήσεις.

-Γιαγιά ποίος μήνας σου αρέσει πιο πολύ;

-Όλοι καλοί είναι παιδί μου.

-Και ο Δεκέμβριος που έχει παγωνιά;

-Ναι, γιατί παρόλο που μου πονάνε τα κόκαλα μου, σαν τότε γεννήθηκε ο Χριστούλης.

-Σ’ αρέσει και ο Σεπτέμβριος;

-Ναι, βέβαια γιατί μαζεύουμε τα σταφύλια και έχει δουλειά όλο το χωριό.

-Ο Μάιος σ’ αρέσει;

-Ναι, γιατί ανθίζουν όλα τα λουλούδια και ομορφαίνει όλος ο κόσμος.

 Ο καθένας έχει την χάρη του. “Το Γενάρη χιονίζει, το Φλεβάρη βρέχει, τον Απρίλη γεμίζει η γη λουλούδια, ο Μάης μας φέρνει πολλές μυρωδιές & χρώματα και μοσχοβολά ο τόπος, ο Ιούνης χρυσώνει τα χωράφια και οι γεωργοί θερίζουν τα σιτάρια και τα κριθάρια, ο Ιούλης φέρνει καρπούζια και πεπόνια και οι γεωργοί μαζεύουν τα αμύγδαλα, τον Αύγουστο έχουμε τα σύκα, τα σταφύλια και τις χαρές της θάλασσας, το Σεπτέμβρη πατάμε τα σταφύλια στα πατητήρια και χαιρόμαστε τα καινούρια φρούτα, μήλα, αχλάδια & ρόδια, ο Οκτώβρης μας φέρνει καλό κρασί που ευφραίνει την καρδιά μας και τα πρωτοβρόχια που δροσίζουν την γη, τον Νοέμβρη έχουμε τις ελιές και το λάδι, το Δεκέμβρη τα πρώτα χιόνια και τα Χριστούγεννα.”

Τότε οι μήνες της είπαν: ¨Γιαγιά, αφού μας παίνεψες όλους, θέλουμε να σε ανταμείψουμε. Δώσε μας το τσουβάλι σου.

Πάει ο ένα μήνας και γεμίζει με χρυσές λίρες το τσουβάλι και φεύγει από το σπίτι αφού τους ευχαρίστησε και χαιρετήθηκαν, νομίζοντας πως κουβαλάει ένα τσουβάλι με ξύλα.

Στο σπίτι είπε την ιστορία στα παιδιά της και άνοιξε το τσουβάλι...

Μια μέρα κάποια γειτόνισσα την επισκέφτηκε και περίεργη καθώς ήταν ρώτησε που είχε βρει τόσα λεφτά.

“Μου τα χάρισαν οι δώδεκα μήνες του χρόνου”, απάντησε η γιαγιά

“Θα ήθελα να πάω και εγώ να τους βρω” είπε η γειτόνισσα και έτσι ξεκίνησε για το δάσος.

Μόλις έφτασε κοντά στο σπίτι επαναλήφθηκε η ίδια ιστορία. Την πλησίασε ο νεαρός μήνας και της είπε να την βοηθήσει με τα ξύλα.

Μόλις φτάσανε στο σπίτι ξανάρχισαν οι ερωτήσεις.

-Γιαγιά ποίος μήνας σου αρέσει πιο πολύ;

-Κανένας παιδί μου, όλοι κακοί και ανάποδοι είναι.

-Ο Μάιος δεν σ’ αρέσει γιαγιά;

-Όχι γιατί ανθίζουν τα λουλούδια και με πιάνουν οι αλλεργίες μου.

-Σ’ αρέσει ο Σεπτέμβριος;

-Να πω την αλήθεια μπορεί να βγάζουμε λεφτά από τον τρύγο αλλά σιχαίνομαι που μου κόβονται τα χέρια και να μου πονάει η μέση.

-Και ο Δεκέμβριος;

-Και βέβαια όχι, γιατί με το κρύο του, εκτός ότι μου πονούν τα κόκαλα καίει και όλα τα λαχανικά με την παγωνιά του.

Άντε παλικάρι μου, δώσε μου ότι είναι να μου δώσεις να πάω στην ευχή της Παναγίας.

Πάει λοιπόν ο μήνας και γεμίζει το τσουβάλι με φίδια και της λέει:

Θα πας στο σπίτι και θα ανοίξεις το τσουβάλι μόνο όταν σιγουρευτείς πως δεν είναι κανείς στο σπίτι, πως έχεις κλείσει όλα τα παράθυρα και οι πόρτες είναι κλειδωμένες. Έτσι και έγινε πήγε στο σπίτι και ακολούθησε κατά γράμμα τις οδηγίες και μόλις άνοιξε το τσουβάλι βγήκαν τα φίδια και την έφαγαν ζωντανή!